بررسی قدرت پیش بینی کیفیت تدریس معلم و جو کلاس برای یادگیری ریاضی با واسطه گری باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خود نظم دهی در دانش آموزان کلاس پنجم ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسیقدرت پیش بینی کنندگی کیفیت تدریس معلم و عوامل جو کلاسی براییادگیری ریاضی با واسطه گری باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودنظم دهیدانش آموزان می باشد. از این رو بر اساس مدل کریمرز و ریزایت (1994)، مدلی سلسلهمراتبی ارائه گردید. نمونه ی پژوهش شامل 100 دانش آموز کلاس پنجم ابتدایی شهر شیراز بود که به شیوه ی خوشه ای تصادفیمرحله ایبرگزیده شده بودند. متغیرهای پژوهش با ابزارهای مقیاس کیفیت تدریس (کریاکیدز، کمپلو گازانیر ،2000)، پرسشنامه ی تعامل معلم و دانش آموزان (وبلز، کریتون، لوی و هوی مایزر، 1993) و بعدانتظارات از مقیاس اندازه ی فرهنگ و جو مدرسه (بولاچ، 2001)، پرسشنامه ی راهبردهای انگیزشی براییادگیری (پینتریچ و دیگروت، 1990) و نمره ی ریاضی آزمون هماهنگ پیشرفت تحصیلی ناحیه ی1 آموزش و پرورش شهر شیراز سال 86-85 اندازه گیریشدند، روایی و پایایی ابزارهای مورد نظر احراز گردید. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیونچند متغیری، نقش میانجی گری باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودنظم دهی رانشان داد؛ به طوری که رفتار معلم از کیفیت تدریس معلم، رفتار کمک کننده/دوستانه، سرزنش کنندگی و سختگیرانه معلم و انتظارات معلم به واسطه گریباورهای انگیزشی اضطراب و ارزشگذاری درونی و نیز راهبردهای خودنظم داده شده دانش آموزانبه پیش بینی معنی دار یادگیری ریاضی پرداختند. به طور کلینتایج این پژوهش بر تأثیر بیش تر رفتار معلم نسبت به شیوه یتدریس، بر عملکرد ریاضی دانش آموزان تأکید دارد